Avrupa Birliği’nin Tunus’a Yönelik Demokrasi Teşviki Politikalarının Değerlendirilmesi
https://doi.org/10.64412/MediTerra.2025.240 PDFSayfa : 1-19
Öz
Bu makale, Avrupa Birliği’nin (AB) Tunus’ta demokrasi teşvikini ele alarak, Yasemin Devrimi öncesi ve sonrası politikalarının evrimini incelemektedir. Çalışmanın amacı, AB’nin Güney komşularındaki güvenlik ortamı dikkate alındığında, Tunus’ta demokrasiyi teşvik etmek için geliştirdiği kurumsal politikalarını ve stratejilerini analiz etmektir. Bu kapsamda, AB’nin Akdeniz’deki Güney komşularında demokrasi teşvikine yönelik geliştirdiği politika belgeleri ile Tunus ile ikili ilişkilerinin kurumsal çerçevesini oluşturan belgelerden yararlanılmaktadır. Bulgular, Yasemin Devrimi öncesinde AB politikalarının ağırlıklı olarak Tunus’un AB pazarına entegrasyonuna vurgu yaparak istikrar odaklı olduğunu göstermektedir. Ancak, devrim sonrası dönemde, AB politikalarında Tunus’ta demokrasiye geçişi desteklemeye yönelik bir kayma olmuştur. AB, Tunus’un demokratik kurumlarını güçlendirmek için finansal yardımlarını arttırmıştır. Yine de, 2015 sonrası dönemde, terörizm, düzensiz göç ve jeopolitik gerilimlerden kaynaklanan ve devam eden riskler nedeniyle bölgedeki istikrarı önceliklendirmeye yönelik belirgin bir kayma olmuştur. Sonuç, AB’nin Tunus’un demokratikleşmesi üzerindeki etkisinin, AB’nin yeterli düzeyde bağlılığının olmaması ve demokrasiyi teşvik etme ile bölgesel istikrarı sağlama arasındaki karmaşık etkileşim nedeniyle belirsiz kaldığını vurgulamaktadır.
Anahtar Kelimeler
Avrupa Birliği, Avrupa Komşuluk Politikası, Demokrasi Teşviki, Demokratikleşme, Tunus.
Abstract
This article discusses the European Union’s (EU) democracy promotion in the case of Tunisia, focusing on the evolution of its policies pre- and post-Jasmine Revolution. It aims to analyze the EU’s institutional policies and strategies to promote democracy in Tunisia within the broader context of the security environment in its Southern neighbourhood. In this regard, the study benefits from policy documents developed within the scope of the EU’s democracy promotion policies towards its Southern neighbours in the Mediterranean, and documents forming the institutional framework of bilateral relations with Tunisia. Findings indicate that before the Jasmine Revolution, EU policies were pre-dominantly stability-oriented with an emphasis on Tunisia’s integration to the EU market. However, post-revolution, there was a shift in the EU policies towards supporting democratic transition in Tunisia. The EU increased its financial assistance to strengthen Tunisia’s democratic institutions. Yet, in the post-2015 period, there was a marked shift towards prioritizing stability in the region due to ongoing risks from terrorism, irregular migration, and geopolitical tensions. The conclusion highlights that due to the lack of EU engagement and the complex interplay between promoting democracy and ensuring regional stability, the EU’s impact on Tunisia’s democratization remains ambiguous.
Keywords
European Union, European Neighbourhood Policy, Democracy Promotion, Democratization, Tunisia.